Villevoye, Roy

Roy Villevoye (1960)

Roy Villevoye (1960) - Zonder titel (Common Sense) – 1990
Roy Villevoye (1960) – Zonder titel (Common Sense) – 1990

Zonder titel (Common Sense) – 1990

gesigneerd, gedateerd en getiteld verso, geannoteerd ‘multiple 7/7’ verso
olieverf, stopverf, aluminium strip en viltstift op doek
60 x 90 cm

Herkomst:

Particuliere collectie

Literatuur:

Tentoonstellingscatalogus Roy Villevoye. Spatie – schilderijen/paintings 1988-1990, Museum Boymans-Van Beuningen, Rotterdam, 23 september – 18 november 1990, pp. 12-13, 15, afbeelding 6

Het werk van Roy Villevoye – de voormalig assistent van Sol Lewitt – wortelt in de traditie van de geometrisch abstractie en conceptuele kunst. Het raster speelt in zijn schilderijen uit de jaren 80 een centrale rol. Het raster als metafoor voor het ultieme beeld wordt in zijn werk zowel vereerd als ondermijnd. Het is zorgvuldig geconstrueerd op het doek vastgelegd, tegelijk wordt het overruled en teniet gedaan.

In de vroege werken manifesteert zich dit door de verf die zich druipend en vrijelijk beweegt binnen het systeem. De verf is als een onderhuidse, autonome kracht die het systeem ondermijnt. Dit proces wordt doorgezet in de schilderijen met lagen stopverf onder aluminium strips, die Villevoye voor het eerst in Museum Boijmans van Beuningen (1990) exposeerde. ‘In zijn meest recente werken’, schreef Inge Gevers destijds, ‘wordt het raster opnieuw aangetast. Dit keer destructiever en subversiever dan daarvoor. Door middel van lagen stopverf en de aluminium strips, die steeds nadrukkelijker naar voren treden als uitdrukkingsmiddelen van het raster, wordt het raster als beeldtaal zodanig geradicaliseerd dat het als het ware tegen zichzelf keert’. De lagen stopverf overschrijden in hun materialiteit en sensualiteit iedere beheersing. Het zijn ordeverstoorders, ze radicaliseren de beeldtaal. Gevers: ‘De spanning tussen het heldere en analyseerbare concept en het erotische en overschrijdende spel van de diverse materialen en kleuren waaruit het beeld is opgebouwd, is tot het extreme doorgevoerd’.

De citaten zijn afkomstig uit: Ine Gevers, ‘Roy Villevoye – Het dwaalspoor van de benoeming’, cat. Roy Villevoye. Spatie – schilderijen/paintings 1988-1990, Museum Boymans-Van Beuningen, Rotterdam, 23 september – 18 november 1990, pp. 12-15