Pieter Knorr (1950)

Vos – 2016

gesigneerd en gedateerd verso
olieverf op masoniet
100 x 90 cm

Expositie:

Borg Nienoord, Leek, Zichtbare Stilte – Pieter J. Knorr, 26 maart – 28 augustus 2016

Literatuur:

Marjoleine de Vos, Zichtbare Stilte. Pieter J. Knorr, uitgave in het kader van de gelijknamige expositie, 2016, p. 1
G. Geersing, ‘Pieter jan Knorr vangt natuurmomenten in verf’, Westerkwartier, 23 maart 2016
Arnold Ligthart, Pieter Knorr – Mystiek in verf, Amsterdam 2018, afgebeeld in kleur

Marjoleine de Vos, redacteur kunst van de NRC, bezocht het atelier van de schilder en schreef het volgende over het schilderij:

“In het atelier van Pieter Knorr is het stil (…) Het licht valt grijzig door de schuine dakramen (…) het streelt een schilderij waarop in veel wit een vos ligt. Nee het is niet alsof hij ademt. Het is alsof hij niet meer ademt. Die vos is niet meer, maar zijn donzigste haartjes, zijn voor goed gesloten oog, de ruwere haren van zijn pels die zijn er nog wel. Kijk je nog beter dan zie je dat ook die er niet zijn. Er is verf, in kleine en grotere streken, toefjes, krassen. Doe een stap terug en de vos is er weer, in wonderlijke innigheid overvloeiend in de ruimte die hem omringt”.

“De dingen, de ding geworden dieren, het sterven en dorren. Er is iets in wat Knorr treft. En dat iets is, anders dan men misschien zou denken, eerder het leven dan het dood-zijn. Het is het leven dat sterft en vervalt. De dode das, de kraai, de vos – ze zijn ‘uit de tijd gevallen’. Maar ze zijn niet uit de ruimte gevallen. Het lichaam dat leefde is er nog en gaat meer dan ooit in de ruimte op, juist nu, nu het stil ligt, nu geen haartje meer beweegt”.